اقتصاد دانش بنیان

آنا شمس
براي دانشجوي پزشکي، کيتي گلدرات، انتقال يک خبر بد پزشکي اولينبار زماني رخ داد که قرار شد به يک زن جوان به نام رابين و مادرش دلمي اطلاع دهد که رابين به سرطان خون مبتلاست. زماني که او اين خبر بد را براي مخاطبينش شرح ميداد، گلدرات در انتخاب واژه‌ هايي که به کار ميبرد و همچنين حرکات بدنش بسيار دقت ميکرد. او با مهرباني به چشمان بيمار نگاه ميکرد تا با کلماتي مناسب خبررساني کند. آنچه تاکنون خوانديد يک تمرين بود. رابين و دلمي حقيقي نيستند، بلکه شخصيتهاي مجازي روي صفحه نمايش کامپيوترند؛ موجوداتي که در دنياي مجازي هوشيارند و ميتوانند به بازه گستردهاي از رفتارهاي ارتباطي در يک مکالمه روبهرو واکنش نشان بدهند.

آمادگي پزشکان
براساس مطالعهاي که به وسيله پژوهشگران پزشکي در موسسه تحقيقات پزشکي مجازي و دانشگاه ميشيگان صورت گرفته و در مجله بينالمللي آموزش و توصيه بيماران به چاپ رسيده، چنين برهمکنشهاي شبيهسازي شدهاي ميتواند پزشکان را براي برخوردهاي سخت عاطفي و انتقال خبرهاي ناخوشايند مرتبط با سلامتي در ارتباط با همکاران و بيمارانشان آماده کند.
دکتر فردريک کرون، محقق بخش پزشک خانواده دانشکده پزشکي UM و مدير موسسه تحقيقات پزشکي مجازي، ميگويد: «ارتباطات مهمترين قسمت روابط پزشک - بيمار است. ما متوجه شديم که واقعيت مجازي يا شبيهسازي ارتباط بيمار - پزشک به صورت رايانهاي يک راه موثر و مفيد براي آموزش به دانشجويان پزشکي است تا بتوانند مهارتهاي ارتباطي خود را ارتقا دهند و اين مهارتها از شبيهسازيهاي کامپيوتري به شرايط واقعي کلينيکي انتقال يابد.» تحقيقات نشان ميدهد که مهارتهاي ضعيف ارتباطي با سطح رضايت پايينتر، نتيجه درماني ضعيفتر و خطر بالاتر ادعاهاي خسارت پزشکي و شکايت از عملکرد پزشک معالج از طرف بيمار مرتبط است. وجود نوعي ارتباط ضعيف، جزئي از ريشه‌ هاي شناختهشده حوادث در شرايط بيمارستاني در نظر گرفته ميشود که گاهي به آسيب ديدن بيماران و حتي مرگ آنها ميانجامد.
دکتر مايکل فتر، از ديگر محققان اين مطالعه، ميگويد: «يافتن يک راه موثر براي برآورد و آموزش مهارتهاي ارتباطي پيشرفته همواره به صورت يک چالش مطرح بوده، دانشجويان پزشکي و ساير رشته‌ هاي مرتبط با طب، به روشهاي جديد و عملي براي کسب تبحر در پيچيدگيهاي ارتباطات پزشکي بين بيمار - دکتر و پيشرفت در آن تا درجات عالي، چه از ديدگاه کلامي و چه غيرکلامي، نيازمندند. مطالعه ما نشان داد که چنين چيزي به صورت موثر و به کمک واقعيت مجازي ميسر است. محققان براي از پيش پا برداشتن اين چالش از فناوري نوين انسان مجازي به نام MPathic VR استفاده کردند. اين برنامه ابداعي موسسه تحقيقات پزشکي مجازي به دانشجويان اجازه ميدهد با نمونه‌ هاي مجازي هوشمند که قادرند ببينند، بشنوند و نسبت به اطراف خود واکنش نشان بدهند، برهمکنش داشته باشند. اين شبيهسازي به گونهاي عمل ميکند که تمامي رفتارهاي قابل انتظار در دو انسان را با يکديگر بازسازي ميکند.

سيستم جديد
اين سيستم الگوي رفتار بدن، تغيير حالات چهره و استراتژيهاي ارتباطي را برآورد ميکند و سپس از اين داده‌ ها براي توليد پاسخهايي به صورت همزمان از شبيهساز مجازي بيمار و فراهمآوري پيشنهادهايي بر پايه ضعف و قوت آموزشگيرنده استفاده ميکند. دانشجوها همچنين برهمکنشهاي خود را با بيمار مجازي مشاهده ميکنند و سپس آنچه را آموختهاند، تکرار ميکنند. ساختار تجربه يادگيري که به صورت بسيار دقيق طراحي شده، شامل تکرار اين موقعيتها و عمل و عکسالعملهاست تا مهارتهاي ارتباطي دانشجويان بهبود يابد و تکميل شود. اين پژوهش با کمک 421 دانشجو در دانشکده‌ هاي پزشکي امريکا انجام گرفت؛ نيمي از آنها از روش واقعيت مجازي و نصف ديگر از روشهاي سنتيتر کامپيوتري استفاده کردند. گلدرات که اکنون سال چهارم پزشکي خود را ميگذراند ميگويد از اين فرصت براي تکرار و تمرين سناريوهاي مشابه به کمک واقعيت مجازي استفاده کرده و با تماشاي واکنش خود و شخصيتهاي مجازي شبيهسازي شده متوجه شده ديگران از کاربرد کلمات او براي نقل خبرهاي پزشکي به بيمار چه برداشتي خواهند داشت.
در بسياري موارد بيماران به دلايل مختلف مانند شوک، ترس، تکذيب يا ساير حالات احساسي به توضيحات پزشک توجه نميکنند يا اصلا متوجه نميشوند که دکتر معالج چه چيزي برايشان توضيح ميدهد. عواملي مانند حالت فيزيکي پزشک، نشسته يا ايستاده بودن او، اينکه داده‌ ها و اطلاعات از روي يک کاغذ خوانده ميشوند يا به صورت مستقيم به چشمان بيمار نگاه ميشود يا خير، بر حالت اضطراب بيمار اثر مثبت يا منفي خواهد داشت. اين رفتارها به بيمار نشان ميدهد که چگونه سيستم حمايتي براي او وجود خواهد داشت و در دوران سخت درماني يا مواجهه با حقايق ناخوشايند پزشکي کسي او را ياري خواهد کرد. روشهاي متداول آموزشي شامل گروهبندي دانشجويان و درخواست از آنها براي بازي نقش پزشک و بيمار است. اين روش قابليت تکرارپذيري ندارد، زمانبر است و به تعداد زياد دانشجو نياز دارد.

بهبود نتايج
به عنوان قسمتي از مطالعه، دانشجويان ارتباطات بين رشتهاي را تمرين کردند تا اهميت ديالوگ موثر بر تيمهاي درماني را ياد بگيرند. در اين سناريو آموزشگيرنده‌ ها بايد ارتباط با يک پرستار بخش سرطانشناسي را که از رفتار دانشجويان با يک بيمار بخش ناراضي است، تمرين کنند. سيستم ارتباط انساني مجازي ارزش و اهميت ارتباط صحيح بين افراد و کارکنان کادر پزشکي را در فراهم آوردن خدمات درماني کامل، موثر و رضايتبخش براي بيمار را روشن ميسازد.
دکتر تيم گوترمن از اعضاي تيم مطالعاتي ميگويد: «آموزش پزشکي نيازمند روشهاي جديد و نوين است تا دانشجويان را در يادگيري دقيق و با عملکرد بالا به نتيجه برساند. هدف اين پژوهش برداشتن قدمهايي در اين زمينه است.»

منبع: مجله دانش بنیان